اسپاندکس /بزرگترین وارد کننده نخ و الیاف

اسپاندکس یک الیاف مصنوعی سبک است که در ساخت لباس های کششی مانند لباس ورزشی استفاده می شود. این ماده از پلیمر زنجیری بلند به نام پلی اورتان ساخته شده است که با واکنش یک پلی استر با دییزوسیانات تولید می شود. این پلیمر با استفاده از تکنیک ریسندگی خشک به فیبر تبدیل می شود. برای اولین بار در اوایل دهه 50 تولید شد ، اسپندکس در ابتدا به عنوان جایگزینی برای لاستیک ساخته شد. اگرچه بازار اسپندکس در مقایسه با سایر الیاف مانند پنبه یا نایلون نسبتاً ناچیز است ، اما کاربردهای جدید اسپندکس به طور مداوم در حال کشف هستند.

شرکت ام تی رویال ترکیه:

شرکت ام تی رویال ترکیه وارد کننده الیاف و نخ با بهترین قیمت و شرایط

تماس با ما

00902122582323 دفتر مرکزی

00905377983495 موبایل واتس اپ جهت ارتباط در ساعات غیر اداری و پشتیبانی 24 ساعته

اینستاگرام شرکت:MTROYALCOMPANY

ثبت سفارش و درخواست مشاوره

www.mtroyal.com.tr/fa

[email protected]

Spandex یک پلیمر مصنوعی است.

Spandex یک پلیمر مصنوعی است. از نظر شیمیایی ، این ماده از پلی گلیکول زنجیره ای طولانی با ترکیب دییزوسیانات کوتاه ساخته شده است و حداقل دارای 85٪ پلی اورتان است. این یک الاستومر است ، به این معنی که می توان آن را تا حدی کشید و هنگام رها شدن دوباره بازیابی می شود. این الیاف به دلیل اینکه قوی تر ، سبک تر و همه کاره تر هستند نسبت به لاستیک برتری دارند. در حقیقت ، الیاف اسپندکس تقریباً تا 500٪ طول آنها کشیده می شوند.

خاصیت الیاف اسپاندکس

این خاصیت الاستیک منحصر به فرد از الیاف اسپندکس نتیجه مستقیمی از ترکیب شیمیایی مواد است. الیاف از رشته های پلیمری بی شماری تشکیل شده اند. این رشته ها از دو نوع  تشکیل شده اند:

بخش های بلند ، آمورف و بخش های کوتاه و سفت و سخت.

در حالت طبیعی آنها ، بخشهای آمورف دارای ساختار مولکولی تصادفی هستند. آنها با هم مخلوط می شوند و الیاف را نرم می کنند. برخی از قسمتهای سفت و سخت پلیمرها با یکدیگر پیوند می خورند و به ساختار فیبر می دهند. هنگامی که نیرویی برای کشش الیاف اعمال می شود ، پیوندهای بین بخش های سفت و سخت شکسته می شوند ، و بخش های آمور مستقیم می شوند.

این باعث می شود که بخش های بی شکل طولانی تر شوند ، در نتیجه طول فیبر افزایش می یابد. هنگامی که فیبر به حداکثر طول خود کشیده شود ، قطعات سفت و سخت مجدداً با یکدیگر پیوند می خورند. بخش های آمورف در یک حالت کشیده باقی می مانند. این باعث می شود فیبر سفت تر و قوی تر شود. پس از خارج شدن نیرو ، بخش های آموره دوباره جمع می شوند و فیبر به حالت آرامش خود باز می گردد. دانشمندان با استفاده از خواص الاستیک الیاف اسپندکس می توانند پارچه هایی ایجاد کنند که از خصوصیات کششی و مقاومت مطلوبی برخوردار باشند.

کاربرد اصلی الیاف اسپندکس در پارچه است.

کاربرد اصلی الیاف اسپندکس در پارچه است. آنها به چند دلیل مفید هستند. اول ، آنها می توانند به طور مکرر کشیده شوند ، و تقریباً به اندازه و شکل اصلی برمی گردند. دوم ، آنها سبک ، نرم و صاف هستند. علاوه بر این ، آنها به راحتی رنگ می شوند. آنها همچنین از نظر مقاومت در برابر سایش و اثرات مضر روغن های بدن ، تعریق و مواد شوینده مقاوم هستند. آنها با سایر مواد سازگار هستند و می توانند با انواع دیگر الیاف چرخانده شوند تا پارچه های منحصر به فردی تولید کنند ، که خصوصیات هر دو فیبر را دارند.

اسپندکس در انواع مختلف لباس مورد استفاده قرار می گیرد.

اسپندکس در انواع مختلف لباس مورد استفاده قرار می گیرد. از آنجا که سبک وزن است و حرکت را محدود نمی کند ، بیشتر در لباس ورزشی استفاده می شود. این شامل پوشاک مانند لباس شنا ، شلوار دوچرخه و لباس ورزشی است. خاصیت فرم اسپندکس باعث می شود در لباس های زیر مناسب باشد.

از این رو ، در نوارهای کمر ، شیلنگ های پشتیبانی ، سوتین و شلوارک استفاده می شود.

تاریخچه اسپاندکس

توسعه اسپندکس در جنگ جهانی دوم آغاز شد. در این زمان ، شیمی دانان چالش ایجاد جایگزینی های مصنوعی برای لاستیک را بر عهده گرفتند. دو عامل اصلی انگیزه باعث تحقیق آنها شد. اول ، تلاش جنگ بیشتر از لاستیک موجود برای تجهیزات ساختمانی را می طلبد. دوم ، قیمت لاستیک ناپایدار بود و مرتباً در نوسان بود. ایجاد جایگزین برای لاستیک می تواند هر دو مشکل را برطرف کند.

در ابتدا ، هدف آنها ایجاد یک رشته الاستیک با دوام مبتنی بر پلیمرهای مصنوعی بود. در سال 1940 ، اولین الاستومرهای پلی اورتان تولید شد. این پلیمرها صمغ های قابل اشتعال تولید می کردند که جایگزینی مناسب برای لاستیک بودند. تقریباً در همین زمان ، دانشمندان در Du Pont اولین پلیمرهای نایلونی تولید کردند. این پلیمرهای نایلون اولیه سخت و سفت  بودند. بنابراین تلاش شد تا الاستیکی تر شود. هنگامی که دانشمندان دریافتند که سایر پلی اورتان ها می توانند به نخ های ریز ساخته شوند ، تصمیم گرفتند که این مواد در ساخت نایلون های کشش بیشتر یا ساختن لباس سبک وزن مفید باشند.

اولین الیاف اسپندکس

اولین الیاف اسپندکس در یکی از پیشگامان اولیه شیمی پلیمر ، Farbenfabriken Bayer در سطح تجربی تولید شد. وی در سال 1952 حق ثبت اختراع آلمانی را بدست آورد. تولید نهایی الیاف بطور مستقل توسط دانشمندان Du Du و شرکت لاستیک ایالات متحده انجام شد. Du Pont از نام تجاری Lycra استفاده کرد و ساخت آن در مقیاس کامل در سال 1962 آغاز شد. آنها در حال حاضر در تولید الیاف اسپندکسکس رهبر جهانی هستند.

مواد خام اسپاندکس

انواع مواد اولیه برای تولید الیاف اسپندکس کششی استفاده می شود. این شامل پروپلیمرهایی است که ستون فقرات فیبر ، تثبیت کننده هایی که از تمامیت پلیمر و رنگ ها محافظت می کنند را ایجاد می کند.

برای تولید فیبر اسپندکس پلیمر پلی استر به دو سبک واکنش نشان می دهد. یکی ماکروگلیکول انعطاف پذیر و دیگری دییزوسیانات سفت است.

ماکرو گلیکول چیست؟

ماکرو گلیکول می تواند یک پلی استر ، پلی اتر ، پلی کربنات ، پلی کاپرولاکتون یا ترکیبی از این موارد باشد. اینها پلیمرهای زنجیره ای طولانی هستند که در هر دو انتها گروههای هیدروکسیل (-OH) دارند. ویژگی مهم این مولکول ها این است که آنها طولانی و انعطاف پذیر هستند. این قسمت از فیبر اسپندکس مسئولیت ویژگی کشش آن است.

دیازوسیانات پلیمری چیست؟

پروپلیمر دیگر که برای تولید اسپندکس استفاده می شود ، دیازوسیانات پلیمری است. این یک پلیمر زنجیره ای کوتاه تر است که در هر دو انتها یک گروه ایزوسیانات (-NCO) قرار دارد. ویژگی اصلی این مولکول سفتی آن است. در فیبر ، این مولکول قدرت را فراهم می کند.

کرست طراحی شده توسط Jacob Kindliman از شهر نیویورک در سال 1890. (از مجموعه های موزه هنری فورد و گرینفیلد دهکده ، دیربورن ، میشیگان.)
کرست طراحی شده توسط Jacob Kindliman از شهر نیویورک در سال 1890.
(از میان مجموعه های موزه هنری فورد و گرینفیلد دهکده ، دیربورن ، میشیگان.)

مواد اولیه لباس زیر

این کرنس چرمی پوشیده توسط Jacob Kindliman از شهر نیویورک در سال 1890 تولید شد. Kindliman ، یک کرزنر ، به سختی برای تبلیغ نیاز داشت. در آن زمان ، زنان تصور می كردند كه باید یك لباسی را بپوشید و خود را تا اوایل قرن بیستم خود را بدون لباس پوشیده و بدون لباس می پوشید. کرست ها ترکیبی از کمربند برنجی و کمربندی بودند که در یک پوشاک همه در یک قرار داشتند و شکل پایه و اساس لباس مجلسی را تشکیل می دادند.

در روزهای قبل از اسپندكس ، كورست چگونه بدن را به طور مؤثر محصور كرده است؟ در قرن هجدهم میلادی ، درزهای ضخیم و ضخیم بر روی کرست ، بدن را هنگامی که لباس محکم بسته بود ، شکل می داد. در اوایل قرن نوزدهم ، baleen ، یک ماده استخوانی اما قابل خم شدن از دهان نهنگ بیل ، به درزهای کرست دوخته شد (از این رو اصطلاح کرست استخوان نهنگ) ، با این حال کرستهای اواخر دهه 1800 مانند این با نوارهای کوچک و نازک سفت می شدند. از فولاد پوشیده از پارچه چنین کرستهای با روکش فلزی اجازه حرکت و راحتی را نمی داد. در جنگ جهانی اول ، زنان آمریکایی شروع به جدا کردن قسمت هایی از کرست به دو پوشاک – کمربند (کمر و لگن) و باند باند (باند نرم تر برای حمایت از و شکل دادن سینه ها) کردند.

ترکیب پلیمرها در اسپاندکس

نانسی EV بریک

هنگامی که دو نوع پروپلیمرها با هم مخلوط می شوند ، برای ایجاد الیاف اسپندکس باهم تعامل می کنند. در این واکنش ، هیدروکسیل

الیاف اسپندكس در مقابل انواع منابع از جمله گرما ، آلودگی های جوی سبک و كلر در معرض آسیب قرار می گیرند. به همین دلیل برای محافظت از الیاف ، تثبیت کننده ها اضافه می شوند. آنتی اکسیدان ها یک نوع تثبیت کننده هستند.

آنتی اکسیدان های مختلفی به الیاف اضافه می شوند ، از جمله فنل های مونومر و پلیمر که مانع آن می شوند. برای محافظت در برابر تخریب نور ، به صفحه نمایش ماوراء بنفش (UV) مانند هیدروکسی بنزوتریازول اضافه می شود. ترکیباتی که مانع تغییر رنگ فیبر ناشی از آلاینده های جوی می شوند نوع دیگری از تثبیت کننده اضافه شده است. اینها معمولاً ترکیباتی با عملکرد آمین سوم هستند که می توانند با اکسیدهای نیتروژن در آلودگی هوا در تعامل باشند. از آنجا که اسپندکس اغلب برای لباس شنا استفاده می شود.